Carolee Schneemann
Seksisten en feministen tegelijkertijd boos maken, dat was Carolee Schneemann; ze weigerde op te geven in de respectabiliteit wedstrijd. Al vanaf jongs af aan ontsnapte ze aan de huishoudelijke klusjes die een meisje zou moeten doen. In plaats waarvan ging ze mee met haar vader op huisbezoek bij patiënten en is ze van jongs af aan al in aanraking gekomen met allerlei verschillende vormen van lichamelijkheid.
Ook al was haar vader een dokter en ging ze graag mee op bezoek, was dit niet haar toekomstbeeld. Ze wilde een kunstenaar worden, ook al was dit (verrassing) niet geaccepteerd door haar vader en kreeg ze geen financiële ondersteuning. Toch kreeg ze een volledige beurs voor Bard en werd ze de eerste vrouw uit haar familie die is gaan studeren. Tot ze van school werd gestuurd vanwege "morele verdorvenheid". Niemand had haar verteld waar het door kwam, alleen dat ze de campus moest verlaten maar om een juridische redenen waren ze verplicht haar studiebeurs ergens anders uit te bereiden. Bij Bard hadden ze geen modellen waar Schneemann mee kon oefenen, dus gebruikte ze logischerwijs haar eigen naakte lichaam. Uiteindelijk zijn deze schilderijen uit haar kamer gestolen, en is dat waarschijnlijk de reden dat ze is weggestuurd.
Uiteindelijk is ze verder gaan experimenteren met haar eigen lichaam, vaak deed ze dit naakt. Ze experimenteerde met het lijf en de niet seksuele objectivering van mannen daarop. Haar lichaam was een canvas, een visueel terrein waar je vet, krijt, plastic, verf op kan gebruiken, haar lichaam is het materiaal. Ze begon te werken aan zogeheten ‘happenings’ zoals Meat Joy, waar ze samen met een aantal jonge mannen en vrouwen over de vloer bewoog tussen de rauwe vis, kip en worstjes terwijl een nog al rijk publiek daar naar zat te kijken. Niet iedereen was het hier mee eens, zoals een onbekende man die zich in het publiek bevond. Hij vloog op Schneeman, trok haar mee naar de zijlijn en begon haar te wurgen. Twee vrouwen uit het publiek zijn in actie gekomen en hebben de man geslagen tot dat hij haar vrij liet. Schneeman is vervolgens verder gegaan met haar performance.
Velen zijn van mening dat wanneer een vrouw een naakt zelfportret maakt, het de esthetische waarde verkleint, terwijl wanneer een man dit doet, het wordt beschouwd als een vertoning van zijn heroïsche vaardigheid of heerschappij over het onderwerp. Er lijkt een gebrek aan initiële waardering te zijn voor het zelfportret van een vrouw, volgens Schneemann. Wat haar diep verbaasde en verontruste, was de perceptie onder feministen dat de integratie van haar lichaam in haar kunst opwindend was, dienend aan de mannelijke blik, en dat ze beide kanten op probeerde te gaan. Ze beschouwden het naakte vrouwelijke lichaam, wanneer afgebeeld door een vrouw, als passend binnen een masculiene esthetiek. Er bestond echter een impliciete vereiste om aantrekkelijk te zijn, anders liep je het risico belachelijk te worden gemaakt of niet serieus te worden genomen.